بررسی میزان فراوانی تغییرات رادیولوژیک استئوآرتروپاتی مفاصل دست در بیماران همودیالیزی مراجعه کننده به بیمارستان شهید هاشمی نژاد تهران در سال ۸۳-۱۳۸۲

زمینه و هدف: امروزه همودیالیز باعث بقاء عمر بسیاری از بیمارانی که به علل مختلفی عملکرد کلیه های خود را از دست داده اند، شده است. با این حال علی رغم فواید این روش درمانی، استفاده طولانی مدت از آن باعث ایجاد عوارض ناخواسته ای از جمله تغییرات استخوانی شده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی میزان فراوانی تغییرات رادیولوژیک استئوآرتروپاتی در مفاصل دست در بیماران همودیالیزی مراجعه کننده به بیمارستان شهید هاشمی نژاد تهران بود. روش بررسی: این مطالعه به صورت مطالعه مقطعی(cross sectional) به روش نمونه گیری غیراحتمالی متوالی بر روی 240 بیمار همودیالیزی مراجعه کننده به بیمارستان شهید هاشمی نژاد تهران صورت گرفت. برای تمام بیماران رادیوگرافی از هر دو دست در وضعیت رخ انجام شد، بطوری که از نوک انگشتان تا انتهای دیستال استخوان های ساعد در کلیشه قابل رویت باشند. یافته ها: در این پژوهش مشخص گردید که شیوع استئوآرتروپاتی، 5/39% می باشد. میزان فراوانی تغییرات در افرادی که بیش از 10 سال همودیالیز می شدند و همچنین در جنس مذکر، بیش تر بود. شایع ترین یافته رادیولوژیک، استئوپنی با شیوع 36% بود. شیوع کیست پری آرتیکولار، 8%، خوردگی مفصلی، 15% و باریک شدن فضای مفصلی، 2% بود. کلسیفیکاسیون پری آرتیکولار به عنوان یک یافته اتفاقی در 24% بیماران دیده شد. نتیجه گیری: شیوع تغییرات استئوآرتروپاتی در بیماران همودیالیزی بالاست و این شیوع با افزایش مدت دیالیز افزایش می یابد؛ لذا لازم است این افراد هر چه زودتر تحت پیوند کلیه قرار بگیرند و همچنین میزان آلومینیوم موجود در محلول های دیالیزی تا حد امکان اصلاح گردد.